9 Temmuz 2018 akşamı yeni kabinede Milli Eğitim Bakanı olarak Prof. Dr. Ziya SELÇUK ismi açıklandığında yaşananları tek kelime özetlemeye yetiyor; “UMUT”. Görüşleri, yaşam tarzları, ideolojik tercihleri, sendikaları, alanları, yaşları, vb. tüm özellikleri birbirinden farklı eğitim camiasının neferleri Ziya Hoca’nın isminin etrafında birlik oldular. Uzun yıllar sonra ilk kez bir öğretmen Milli Eğitim Bakanı oldu. Elbette bunun etkisi büyük. Lakin Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı dönemde yaşanan program değişimlerinde katedilen mesafe, siyasi atamalara karşı verdiği istifa tepkisi ve yıllardır eğitim camiasının içerisinde bir şekilde sürekli olarak gündem kalması ona duyulan bu teveccühe zemin hazırlıyordu.
Karşımızda henüz yeni bir öğretmenin kendisine attığı e-posta mesajını ciddiye alıp ilgilenen, o fikirlere değer veren bir eğitim gönüllüsü var. Adana’da düzenlediğim TEDx konferanslarından birinde konuşmacı olarak ağırladığımız Ziya Hoca, bir yandan da dünyada bir ilki gerçekleştirdi. İlk kez bir TEDx konuşmacısı, konuşmasından sonraki zamanlarda bir ülkenin Eğitim Bakanlığı görevine getirildi. Ayrı bir sevindiğimi söylemem lazım 🙂
Neler yapacağı, nasıl yapacağı, kimlerle yapacağı uzun bir süre tartışılacak ve gündemi teşkil edecek. Talepler, istekler, ricalar alıp başını yürüyecek. Lakin eğitim camiası için Ziya Hoca büyük bir fırsat. Uzun süre sonra beklenmedik bir biçimde eğitimin başına politize olmamış bir eğitimci getirildi. Ziya Hoca bu görevde başarılı olursa bir daha milli eğitim bakanlığına politik ve siyasi kimliği olan, eğitimci olmayan bir bakan atamaya kimse cesaret edemeyecek. Lakin başarısız olursa bir daha böyle bir eğitimcinin o makama getirildiğini de göremeyeceğiz. Bundan dolayıdır ki; el birliği ile hocaya yardımcı olmalı, anlayış göstermeli ve onu olabildiğince desteklemeliyiz.
Cumhurbaşkanı ve partisini seven, sevmeyen, muhalif olanı olmayanı, oy vereni vermeyeni,şu partilisi bu partilisi neredeyse tüm eğitim camiası Milli Eğitim Bakanı
@ziyaselcuk isminin etrafında birleşti. 81 milyonun bakanı olmak,başkanı olmak vs. “İşi ehline verin” bu kadar basit.
İşi ehline verdiler ve ehil bu işi başarmak zorunda. Çocuklarımız için, öğretmenlerimiz için, toplumumuzun ve eğitimin geleceği için başarmaktan başka çaresi yok. Peki bu noktada bizler öğretmenler nereden başlayacağız bu mücadeleye destek vermeye?
Ne atama, ne pdr yönetmeliği, ne alan dışı, ne vs. hiçbirinin “öz” ile alakalı olduğuna inanmıyorum. Milli Eğitimi yeniden “öz”e odaklamanın yolu okullarda öğretmenler odası gündemini etkilemekten geçiyor.Öğretmenlerle yücelecek olan milli eğitim sisteminde okullarımızda öğretmenler odasının gündemi “öz”e odaklanırsa birşeyleri değiştirmek mümkün olabilir. Ne bileyim bir okulun öğretmenler odasında Mustafa Satı Bey ve Emrullah Efendiyi tartışıyor olsak bir gün…Diğer bir gün Friedrich Fröbel’i, Dewey’i, Baltacıoğlu’nu… Veyahut eğitimin, okulun, öğretmenin “öz”ünü konuşuyor ve sorguluyor olsak. Çocukların sıralandığı ve yarıştırıldığı sisteme karşı önerilerimizi, çözüm yollarını arıyor olsak hep birlikte…Tuba Ağacı Nazariyesinden girip Emile’den çıksak mesela… Peyami Safa ile Nurettin Topçuyu konuştursak bir defa da.. Bir öğrenme devrimi böyle başlasa mesela… Öğrenme ekosisteminin can damarı öğretmenlerin odalarını kurtarsak mesela önyargılardan, kavgalardan, çekişmelerden…Tabandan başlamayan tüm hareketlerin bir sonu olduğuna göre odalarımızdan başlatsak mesela Türkiye’nin Öğrenme Devrimini…